Maandelijks archief: februari 2011

“Ik ben bang”, daarmee begint de blog van @davied op ambtenaar 2.0 waar hij zich uitspreekt over de manier waarop ambtenaren zich moeten gedragen op internet en de sociale media. Hoe scheidt je privé en werk?  Wat kun je wel en wat kun je niet op je twitter of facebookpagina zetten? Mag je als ambtenaar een eigen mening hebben en mag je als diender kritiek hebben op het systeem waar je in zit? Dit geld niet alleen voor ambtenaren natuurlijk, ook gewone werknemers hebben daar last van. In een reactie op de blog van @davied zegt ene Hans: “Bij Unilever roep je dus niet dat de worstjes, het management of beiden niet deugen. Heb je die behoefte wel, dan ga je elders werken.”

En daar draait het nou allemaal om. Wanneer je niet meer jezelf kunt zijn, je niet meer kunt zeggen wat je voelt en denkt (niet op de pvv manier natuurlijk) over je werkomgeving dan zou je eigenlijk een andere werkkring moeten zoeken. Maar dat is lastig in deze manier van werken en samenleven 2.0.

In de samenleving 3.0 die ik voorsta is dat anders geregeld. Iedereen heeft een onvoorwaardelijk basisinkomen dat verstrekt wordt aan jong en oud. Het is een basis om op terug te valllen. Dat terugvallen kan gebeuren wanneer je gaat overstappen op een andere werkkring in het geval dat je werkgever het niet met je eens is of jij het niet met je werkgever eens bent. Je sociale uitlatingen kun je dan beschouwen als zijnde van jezelf en niet meer als werknemer. De arbeidsverhouding 3.0 is vanuit een ander perspectief samengesteld. Het is niet meer de oude leus van 70 jaar geleden “Arbeit macht frei” maar is in de ont-doublespeak-te versie “Freiheit macht arbeit” geworden.

Een basisinkomen is een basis om van alles zelf te ontwikkelen, je eigen bedrijf, je studie, je eigen capaciteiten gebruiken, zonder dat je in het gareel van een (de) baas loopt. Dus die verteld  je ook niet meer wat je wel en wat je niet moet, alleen hoe hij  het wil hebben en wanneer, en dat lever jij!  De arbeidsverhoudingen veranderen, werken3.0 is dat doen waar je zelf goed in bent, niet waar je baas je voor inhuurd, uiteindelijk doet ie dat wel, maar vanuit een ander perspectief.

Alleen de voorwaarden voor werken 3.0 zijn nog niet geschapen. Met een onvoorwaardelijk basisinkomen hoef je niet meer bang te zijn voor je baan, want je hebt tijdelijk even een rustpunt, even op een minimum. Werkgevers halen het dan niet meer in hun hoofd je te ontslaan als je iets zegt wat ze niet zindt. Je bent waarschijnlijk zelf al vertrokken naar een andere plek. Je capaciteiten worden dan gewaardeerd op hun eigen kracht niet die van de baas.

Maar dat basisinkomen is toch veel te weinig? Ja dat is te weinig maar genoeg om het mensen mogelijk te maken op een minimum te bestaan. Je hebt in je arbeidsverleden, of je nou zelfstandig werkte of voor een baas, zelf moeten zorgen voor aanvullende regelingen, zodat je wanneer je alleen maar een basisinkomen hebt, je verzekerd bent van een toelage waar je zelf voor gewerkt hebt. Sommigen zullen tevreden zijn met een zak chips en een biertje voor te tv, die hebben niet meer nodig. Hun basisinkomen rolt vanzelf naar de supermarkt. Maar voor de ondernemende en florerende mens geldt dat wat je doet, beloond wordt. En dan over die beloning, in een samenleving 3.0 is er geen loonbelasting, die is in de  jaren daarvoor altijd onterecht geheven natuurlijk. We betalen alles wat we doen al dubbel. Laat alleen de belasting3.0 geheven worden over wat we gebruiken en opmaken, niet over wat we zelf als toegevoegde waarde aan de maatschappij verlenen. Zwartwerken wordt witwerken!

En wie zal dat betalen? Zoete lieve Gerritje of Jankees? Nee, we betalen het allemaal zelf, samen, we zijn in de samenleving 3.0 allemaal sociaal, van links tot rechts, van boven tot onder. Het geld dat we besteden komt in de grote pot en delen we uit. Wat er ook allemaal in die grote pot zit zijn de gelden die er niet uitgaan. Geld voor dure instanties, die onze samenleving belasten met papieren, callcenters, wachttijden, uitkeringen, voorwaarden, ergernis en stress. Kinderbijslag, WW, Wao Wajong, studiebijdrage, WWIK, AOW, Pension, al die uitkeringen verdwijnen als sneeuw voor de zon. Met de daarbij behorende geldverslindende gebouwen, softwareprojecten en overbodige ambtenaren die alleen maar via een script de klant kunnen te woord staan.

Geld in de samenleving 3.0 is weer ruilmiddel geworden. Het is geen consumptieartikel meer waar we met kunnen speculeren, of verzamelen. Rente is afgeschaft, dus daarvoor hoef je het niet te doen. Wil je wat lenen, dan spreek je af met de uitlenende instantie (dat zou een bank 3.0 kunnen zijn) wat je dat gaat kosten en dat betaal je, zonder dat je daarvoor telkens weer andere afspraken hoeft te maken. Afspraken van vroeger, die je uiteindelijke bij de laatste storting voor gezorgd hebben dat meer kosten hebt gemaakt dan de hoogte van het bedrag wat je in eerste instantie nodig had. Wil je wat geld sparen, dan gaat dat onder voorwaarden dat je het alleeen gebruikt, om je basisinkomen in tijde van minimale maatschappelijke inspanning wat te verhogen. Wil je op een andere manier sparen om te verzamelen, dan moet je daar maar voor gaan betalen. Een bewaarloon voor de bank3.0 als het ware.

Ja, met samenleven 3.0 wordt het weer gezellig, ontspannend en leuk.  Nog een paar jaar en dan is het zover, let maar op!

Inspiratie opdoen? ga even naar basisinkomen.nl en volg @basisinkomen op twitter.

Hieronder nog een leuk filmpje over wat je zou gaan doen als je niets zo hoeven te doen:

&