Maandelijks archief: december 2015

Zijn de Vikingen nu wel of niet in Drenthe geweest? De meeste historici denken van niet. Vikingen zouden hier ook niets hebben achtergelaten. Maar misschien moet die mening worden herzien. Met dank aan een Deense wetenschapper.
Aldus het dagblad van het Noorden van dinsdag 1 december 2015. [0]

Dr. Bertelsen denkt dat de sleutel van Schoonoord via handelsnetwerken naar Noord-Nederland is gekomen, of wellicht in de persoonlijke bagage van een reizende Viking. Maar de sleutel zou ook heel goed in Drenthe zelf kunnen zijn gegoten door een rondtrekkende handwerker uit de Vikingwereld, of door een inheemse ambachtsman die in Scandinavië het vak had geleerd. In elk geval is de sleutel van de Papeloze kerk het eerste voorwerp in Drenthe dat ontegenzeggelijk een Vikingherkomst heeft, besluit dr. Bertelsen.

‘Karel de Grote moordenaar’ voerde het christendom in in de lage landen, nadat zijn vader Clovis het in zijn tijd al had ingevoerd in zijn hele Rijk. De Nederlanden waren vanwege de ruige stammen in het noorden moeilijk bezoekbaar. Toch werden de Drenthen, Friezen en Saksen onderworpen aan deze kruistocht van de nobele Keizer. Jonge strijdbare mannen weken uit naar noordelijker gebieden om er hulp te halen. Zo ziet Assenaar Raymond ten Berge[1] die tijd van onze ‘vaderlandse’ geschiedenis. Deze lieden weken uit (uutwieken) en werden ‘wiekelingen’ of ook wiekingen genoemd. Zij zagen hoe de Roomschristelijke zendelingen met hun soldaten de cultuur in het noorden schond, hoe de heilige Wodanseiken werden gekapt en hoe hun kinderen werden weggevoerd. Volgens Raymond moeten we hier het verhaal van de ‘Rattenvanger van Hameln’ in herkennen. Friesche en Saksische kinderen werden gedeporteerd en ‘christelijk’ opgevoed. Later werden zij weer in de gebieden van geboorte teruggezet. Zij bleven vaak christelijk en voedden ook hun kinderen zo op…

Karel de Grote Moordenaar heeft tienduizenden ‘noordelingen’ laten afslachten en/of deporteren. Met name trachtte hij de landadel aan zijn zijde te krijgen. Degenen die niet wilden, werden ontheven en hun bezittingen vielen toe aan Karel. Tja als je zo huishoudt en de macht aan je zijde hebt, kun je druk uitoefenen. Desondanks hebben jonge Friezen en Saksen de wapens opgenomen en hebben zij bij hun ‘broeders’ in Denemarken, Noorwegen en Zweden aangeklopt. Daar vroegen zij hulp; ‘Als jullie ons nu niet komen helpen onze taal, religie en cultuur te beschermen, zijn jullie straks aan de beurt’… of woorden van die strekking. Dit zijn de ‘wiekelingen’ en zij wisten duizenden broeders op de been te brengen. Zij gingen de geschiedenis in als de ‘wiekingen’ en dat verbasterde tot wikingen en vikingen. Eerst honderden, later duizenden strijders kwamen met hun langschepen naar de kusten van Friesland, Holland, Zeeland en Vlaanderen om daar de Roomschristelijke kapellen en kloosters te brandschatten en… (verder in deel 3 en 4 waarin ook ‘de slag bij Ane’- deel 2 is opgenomen)[3].

Opvallend is volgens de Deense onderzoekster de beeldtaal van het voorwerp. De platte sleutel is gebouwd rond twee denkbeeldige assen, een horizontale en een verticale, die samen een kruis vormen. Dit kan duiden op een christelijke invloed.

Duidelijk mag zijn dat de zogenaamde ‘Noormannen’ afkomstig zijn uit Noorwegen, Zweden en Denemarken, maar dat de Vikingen (Wikingen/wiekelingen, zij die uutwieken) staan voor onze Friezen en Saksen. De Noormannen of de Vikingen zijn niet de medogenloze plunderaars waar onze geschiedkundigen hen voor houden. Duidelijk mag zijn dat op dergelijke wijze historisch onderzoek doen en helemaal de teneur volgend die de Roomse monniken aangezet hebben, dat deze manier geen recht doet aan de ware gebeurtenissen en verbloemd wat er zich werkelijk heeft afgespeeld. Mede een aanwijzing dat de ‘machten’ in ons land niet op de hand zijn van de Friezen en Saksen, maar van de gecorrumpeerde Hollanders die de marionetten zijn van adelijke geslachten uit Pruissen. Die vinden het wel prima dat de waarheid verhuld blijft. In Den Haag zit men overigens niet te wachten op de suprematie van het Friesche Volk en daarom ook is in de 2e helft van de 18e eeuw zo mooi het ‘omstreden’ Oera Linda Boek [2] (uitgave van Ottema – 1871 en 1872) weggehoond.

[0] http://www.dvhn.nl/nieuws/drenthe/vikingkunst-in-drenthe-13360813.html

[1] http://www.boek-plus.nl/raymond-ten-berge

[2] http://www.11en30.nu/de-canon-vensters/het-oera-linda-boek

Bron: https://orthelius.info/blog/de-vorstelijke-palts-van-zutphen/

https://www.facebook.com/Soeverein.Noord.Nederland/

Noot van Evert Jan de Poorterman:

Mooie samenvatting Robin… ik zie overigens in de vorm van de sleutel eerder de Egyptische Ankh dan het ‘christelijke’ kruis. En aangezien de Hondsrug in Drenthe verwijst naar de Hondster (Canis Major ofwel Grote Hond ofwel Sirius…), een ster door de Egyptenaren vereerd, evenals sterrenbeeld Orion, mogen we aannemen dat het hier de Ankh betreft… mede ook omdat Marduk (die ook Ra is… hier in Drenthe opdook en bekend werd als Brammert, die weer de zelfde is als Brandaan en Brandaris, waarmee we weer een link kunnen maken met de raketbasis op het Drenths plateau en de vuurbrakende raketten. De stand van de Hondsrug in het landschap licht bijna in lijn met sterrenbeeld Orion en ster Sirius. In Egypte verdwijnt Orion met Sirius voor zeven ‘decanaten’ achter de horizon. Voor hen is het sterrenbeeld ‘onder gegaan’, ofwel naar de duat (dood). Zeventig dagen mogen wij hier noordelijker op het halfrond genieten van sterrenbeeld Orion en ster Sirius. Voor de Egyptenaren die de ster Sirius Ast noemden werd Ast dan overschenen door de Zon (was alleen in de vroege ochtend even zichtbaar), die dan ook Ast wegpoetste. Daar verwijst ook het sprookje van Assepoester naar. Assepoester is natuurlijk Assepoetser, Ast-poetser en dat is de Zon. Daarom ook moet het kind in het sprookje om middernacht weer thuis zijn (voor de ochtend en het licht van de Zon). Dus Egyptische riten en ceremoniën en gebruiken reisden mee met de ‘ondergedoken’ goden. Zodoende noemt Ra zich dan ook Amon-Ra of Amon-Re (ik ben Ra de ondergedokene – ik ben onder).