In een post over zwarte piet van het Petra het slijterijmeisje op Facebook, waarin zij twijfelde om een blog te schrijven over het feit dat er een discussie is over hoe zwart de piet moet zijn, hier en leuk stukje geknipt en geplakt uit de reacties op haar facebook [1] maar eerst even een gedichtje van mezelf:
Wij moeten Pietra de Boev’ eren en niet discrimineren. Zelfs niet een witte of een zwarte piet de boel laten versteren. Sinterwodanhaarbaardklaas blijft voor ons als Nicolaas een kindervriend een puike baas. Als er dan iets afgeschaft, dan die mijter en dat kruis, want dat is een germaan niet pluis. De piet die blijf, dat moet gezegd, ook al wordt de sint eens afgelegd.
‘Pieten’ is Oud-Nederlands voor ‘Raven’ en die metgezellen van Wodan waren nu eenmaal zwart. Ooit een witte raaf gezien? Of een blanke Moor nu we daar toch zijn? Naar aanleiding van al dat gezeur over de zwartepieten bij de Sint wil ik proberen een beetje licht te brengen in de oorspronkelijke belevenis die de Christenen aanvankelijk aantroffen (zo ca. 300 na Christus) in de Germaanse landen. Mensen zijn van oudsher altijd geïnteresseerd geweest in het ontwerpen en koesteren van Goden en Godinnen. Zo werd Wodan (ook wel Odin of Haarbaard (!)) gezien als oppergod van de Noorse en Germaanse wereld. Hij is ook gerelateerd aan Mercurius, de boodschapper der goden. Naar hem is ook de woensdag vernoemd, die in het Frans gelijk is aan mercredi, (mercuriusdag) en in het Engels wednesday. Opvallend dat deze dag door de huidige Germanen wordt aangeduid als mittwoch, midden der week. Goed, even terug. Onze Wodan Haarbaard bezat een vliegende hengst genaamd Sleypnir. Daar reisde hij mee door de hemel of heelal, en bezocht met regelmaat de mensen op aarde. Hii werd vergezeld door twee vanzelfsprekend, zwárte raven. Raven zijn vogels. Het woord ‘pieten’ werd oorspronkelijk in onze streken gebrúikt om die vliegende eierleggende beesten aan te duiden. Mijn oma sprak altijd van ‘pietjes’, en doelde dan op de musjes, vinkjes en meesjes in haar achtertuin. Niet te vergeten natuurlijk ook de kanariepiet. Aan raven worden van oudsher bovennatuurlijke krachten toegedicht. Neem nou de wijze raaf Salomo van Paulus de boskabouter! Die twee raven van Wodan -Muninn en Huginn[2]- beiden gesierd door een witte veer om hun uitzonderlijkheid als boodschapper te benadrukken, luisterden voor hem bij de rookafvoer van de stookplaats van de primitieve huisjes (lees een gat in het dak) en denk aan eenzelfde iets: de schoorsteen in een later stadium, en observeerden en wogen de gang van zaken in een familie. Wat ze aantroffen fluisterden ze Wodan in en hij oordeelde vervolgens over het goed of kwaad. Waarom hij niet zelf luisterde? Hij zou een te grote schok teweegbrengen, en zijn pieten vielen niet op. Maar net als in de huidige Sinterklaas-verering horen de ‘pieten’ alles en vertellen gefrustreerde ouders nog steeds aan hun kinderen dat zij alles zullen doorgeven aan Sinterklaas die dat in ‘het boek des levens en goed of kwaad’, optekent en daar -bij gelegenheid- blij of boos op zal reageren. En zulks met geschenken of met straf en boete. In de nacht, worden door Wodan Haarbaard Sinterklaas (verering rond eind november-half december), die voor deze bijzondere gelegenheid met zijn hengst Sleypnir op het dak van het huis landt, bij de stookplaats, door het gat in het dak of als je wil -schoorsteen- warme of koude blijken van genegenheid op de grond gelegd. De wortel voor ‘t pèrd is nu ook wel duidelijk. De liedjes: Hoe vereren we een God het liefst? Met gezang. Waarom Sinterklaas zo oud is -en daardoor net als Wodan álles weet? Hij bestond allang voor onze Christelijke jaartelling. Al duizenden jaren. En heel erg zeker veel en veel langer dan Nicolaios van Myra. Maar even: Hij is er toch alleen voor de kinderen? Ja, dat klopt. Ieder van ons, elk mens, heeft een kind in zich. Een onbevangen pure ziel, onschuldig en vol liefde en die het goede wil doen. Hetzelfde kind, dat verward kan raken, maar door Wodan of Sinterklaas zich echt gered kan weten en voelen… De Christenen hebben er vervolgens een behoorlijke rotzooi van gemaakt. Daar ga ik nu even niet verder op in, maar ga er maar vanuit dat ze vanaf hun eerste komst naar onze streken tot het uiterste zijn gegaan om ons te verwarren en ons af te brengen van al het oorspronkelijke volksgeloof… Wat ik in ieder geval probeer te zeggen is dat die vele, vele, en nog veel meer vele Christelijke verwarringen en verdraaiingen nog steeds leiden tot vreselijke intrepretaties over slavernij, racisme en pedo-liefde wanneer we kijken naar wellicht -mijns inziens- oudste, unieke en grootste schat die wij hier in de lage landen koesteren: Sinterklaas. Vergeet de rest. Zoek je kind in jezelf en houdt van alle mooie dingen in het leven! Ik hoop dat ik een goede vogel was, pardon, Piet. In elk geval een rare vogel! stukje geschreven door Terrence Weijnschenk https://www.facebook.com/terrence.weijnschenk Noten: [1] https://www.facebook.com/PetradeBoevere [2] http://nl.wikipedia.org/wiki/Zwarte_Piet posts over pieten: http://www.meisjevandeslijterij.nl/2013/10/de-zwarte-piet/ http://mariellevansleen.nl/blog/2013/10/20/zwarte-piet/ NEN norm 0512 voor sinterklaasfeest: http://nl.wikipedia.org/wiki/NEN_0512
