Het is duidelijk, Arbeid en werkeloosheid moeten anders gedefinieerd worden. Geen ouderwetse manier van werken voor je geld, maar gewoon alleen werken voor de fun. Dat doen wat je hart je ingeeft. Dat kan met het Plan van de Arbeid.
Het Plan van de Arbeid gaat uit van een werkweek van maximaal 20 uur. Moet te doen zijn [1]. Door automatisering kunnen meer banen die nu in de schemering verborgen werkeloosheid genereren verdwijnen. Een autofabriek die 1500 mensen aan het werk moet houden [2] is natuurlijk onzin, met een robotstraat kun je een fabriek met veel minder mensen laten werken voor de kost.[3]
Die kost moet natuurlijk wel bij de mensen komen. Daarom wil het Plan van de Arbeid een kostenminimum. Een basis waar je van kunt wonen, eten en waar je je sociale leven mee kunt inrichten, inclusief basisziektekostenverzekering en ov-jaarkaart. De hoogte zou een bedrag kunnen zijn ter compensatie van de 20 gewerkte uren van een modaal inkomen[4] of het bedrag vastgesteld door de EU in 2010 60% van het mediane inkomen[5]
We hebben daarvoor een totale omslag in de maatschappij nodig. Dat lijkt moeilijker dan dat het is. Werkgevers zouden verplicht moeten zijn mensen maximaal voor 20 uur in te huren. Stel je hebt nu een baan van 40 uur, je krijgt dan de helft aan vrije tijd en een kostenminimum van de gemeenschap. De werkgever wordt gecompenseerd doordat er geen loonbelasting meer wordt geheven. Hiermee kan een tweede persoon de overgebleven 20 uur invullen.
Loonbelasting is ook ouderwets en iets wat we moeten loslaten. Automaten verdienen geen loon, dus betalen ook geen loonbelasting, waarom de mens dan wel? Waar moet het geld dan vandaan komen? Eenvoudig, van consumptie en nieuwe grondstoffen. Wanneer deze op een juist manier belast worden, komt er meer geld binnen dan via loonbelasting.
Op deze manier komen er ineens twee keer zoveel banen vrij, waarvan niet alles wordt ingevuld natuurlijk, ververvelende jobs, en onnuttige administrative handelingen zijn voorgoed verleden tijd. Het eventuele tekort aan arbeidskrachten zou moeten worden ingevuld door automaten. [6]
Iedereen die geen betaalde arbeid verricht, die krijgt natuurlijk alleen dat kostenminium, een onvoorwaardelijk, individueel bedrag, dat elke maand wordt uitgekeerd.
Het Plan van de Arbeid is simpel en doeltreffend. Niemand meer zonder inkomen en volledige werkgelegenheid! (werkeloosheid hebben we namelijk gewoon weggedefinieerd!)
[1] http://www.joop.nl/opinies/detail/artikel/17024_minder_stressen_en_meer_relaxen_wie_doet_mee/
[2] http://nl.wikipedia.org/wiki/VDL_NedCar
[3] http://www.dagelijksestandaard.nl/2013/08/nauwelijks-aandacht-voor-nieuwe-autofabriek-in-nederland
[4] http://basisinkomen.nl/wp/faq-veelgesteldevragen/betaalde-banen/
[5] http://basisinkomen.eu/index.php/2010-was-europees-jaar-tegen-armoede-wat-gebeurde-er-sindsdien/
[6] http://vrijheidmaaktarbeid.nl/andrew-mcafee-pikken-robots-onze-banen-in/
Noot
Het lijkt een ingewikkeld verhaal, maar het werkt. Een soortgelijk systeem (maar dan anders) is te vinden via http://bge-kreise.de
Hier kun je wel iets bewaren van de maandelijkse bedrag. Maak je het bij wijze van spreke niet op, dan heb je na twee maanden het dubbele bedrag op je rekening staan, maar dan moet je een percentage inleveren. Doe je dateen paar maanden lang, dan stopt het kostenminimum totdat je het weer hebt opgemaakt. Zo kun je sparen voor iets duurs. Wil je iets aanschaffen, dat duurder is, dan zul je daarvoor toch betaald werk moeten doen, of een lening aangaan bij iemand die zijn kostenminium niet heeft opgemaakt en een kostenminimumoverschot heeft, of een via bank die deze kostenminimaoverschotten verzameld.
